Dinsdag 29 juli 2014, een heugelijke dag omdat Noah vandaag 13 is geworden. We hebben net een gebakje tot ons genomen. Noah en Levi zijn er van overtuigd dat ze hier in Oostenrijk lekkerdere gebakjes kunnen maken dan thuis. Levi vindt eigenlijk al het eten hier lekkerder. Terwijl we aan het relaxen zijn denken we terug aan een tussenstop in Nancy 3 jaar geleden, toen we op weg waren naar Spanje. Dat komt door Rob de Nijs....???!!! Toen schreven we al eerder over „zachtjes tikt de regen tegen het caravanraam”. Dat doet het nu ook. Als het hier regent lijkt het het alsof het ritme heel constant is, je zou er bijna op kunnen mediteren.

Maar goed eerst even terug naar de voorgaande dagen. Zondag aan het einde van de middag kwamen Leonie & Laurens met kids langs. Zij staan op een camping 500 meter verderop. Wel even gezellig, de kinderen samen gezwommen, de ouders een borreltje gedronken en aansluitend hebben we met zijn allen gegeten. De buren om ons heen keken zo nu en dan wel wat verbaasd. Ze waren een stil gezinnetje gewend en het ensemble nu maakte met elkaar iets meer lawaai dan ze gewend waren.

Maandag hadden we weer een uitstapje op het programma staan. Dit keer was de keuze gevallen op Reisseck, een gebergte van maximaal 2900 meter hoog, waarbij je met een treintje tot 2200 meter wordt gebracht (in 4 etappes). De eerste 3 etappes zijn treintjes die schuin tegen de berg omhoog worden getrokken. Dat gaat aardig stijl, maximaal 82%!!!! De laatste etappe is een smal dieseltreintje welke je door de donkere spelonken van een berg (dat klinkt mooier als een afgrijselijk saaie en lange tunnel) naar het Berghotel (2245 meter) brengt. Inmiddels boven de bomengrens stap je daar in een schilderij van een weids uitblik op de alpen. Het maakt je wederom klein en nietig en doet je denken alsof er op de hele wereld niks anders bestaat dan bergen. Vanaf dit punt zijn we verder omhoog gelopen naar een stuwmeer. Dit gebied staat bekend om het gebruik van waterkracht voor het opwekken van elektriciteit. Er zijn daarom verschillende stuwmeren waaruit gecontroleerd water door lange pijpen naar beneden wordt gestort, waarmee ze dan turbines aandrijven, die op hun beurt elektriciteit opleveren.

’s Morgens had Hilde een vervroegd verjaardagscadeautje van ons gekregen, een zogenaamd softshell jas welke ze gelijk boven kon gebruiken. Nu nog een paar klimhaken, strijkijzers (ehh ik bedoel stijgijzers) en ze kan zo als Hiking Babe doorgaan.

Maar goed we zijn rustig naar boven gelopen, want de ijlere lucht was duidelijk waarneembaar. Heerlijk om die typisch Hollandse gezinnen te zien die met all-stars aan, een t-shirtje aan en vooral veel eten bij zich en niet al te veel drinken, de bergen trotseren. Ze stappen uit het treintje en doen hun best om vooral als eerste boven te zijn. Na niet al te lang zitten ze hijgend en puffend op de grond of op een bankje. Uiteindelijk zagen we dat we in de buurt van de stuwdam kwamen en klimmend over een paar rotsen kregen we een prachtig fabelachtig uitzicht cadeau.


Dit punt noemen ze het Echopunkt. Alles wat je zegt wordt tegen je gebruikt. Dus wie is de burgemeester van Wezel? Wie is het liefje van Levi? Wie heeft de ..... van Bali? Een werkelijk prachtig meer. Kristalhelder muisstil water waardoor het letterlijk als een spiegel de bergen en de lucht reflecteert. Ter illustratie nog een paar prachtige foto’s. We hebben ons er echt vergaapt aan de schoonheid van de natuur.



Uiteindelijk zijn we nog iets verder gelopen om vervolgens langzaam weer terug te gaan richting het Berghotel. We hebben een hoop plezier van onze uitrusting. De rugzak met drinkzak, de stokken die we vorig jaar al hadden gemaakt en de schoenen. Voor Hilde gesneden koek want die heeft haar schoenen al sinds 1996. Noah op bergschoenen van Lotte, pa bergschoenen (en rugzak) gekocht van het verjaardagsgeld en Levi’s schoenen hebben we hier gekocht. Hij loopt er trouwens supergoed op. Als bewijs dat ik er overigens zelf ook ben geweest heb ik ook nog een foto bijgevoegd.

Voordat het afdalen met de trein weer begon hebben we nog een terrasje gepakt. In de hoek op een overhellend terras waardoor we iets over de berg hellend wederom een prachtig uitzicht hadden. Je zou er stil van worden...... Nog even wat drinken en in mijn geval geen drinken maar een overheerlijke kom gulaschsoep, om vervolgens de afdaling te gaan doen. Naar boven gaan op zo een stijle helling is al niet fijn, naar beneden in een volgestouwd metalen bakje, (genaamd trein) wat goed zou volstaan als sauna, was zeker geen pretje. Terugkijkend zouden we het zo weer doen om dat prachtige uitzicht nog eens te mogen zien. Beneden was het snel de warme kleren uit en de korte broek en shirts weer aan, want daar was het bijna 29 graden. Levi kon niet wachten om het meer weer in te duiken en bij thuiskomst hebben we dat dan ook samen gedaan. Daarna zijn we naar Laurens & Leonie gegaan en hebben we daar met zijn allen ge-BBQ-d en de kids hebben heerlijk gezwommen in het zwembad aldaar.

Tot slot, in het kader van Levi’s logica. Wie heeft de bergen gemaakt? Antwoord Papa: God! Nee zegt Levi. Antwoord Noah: door verschuivende aardkorsten. Nee zegt Levi. Het zijn bergzaadjes geweest die door God gezaaid zijn en daarna gegroeid zijn en nu bergen zijn...