Vanderfeenopreis

Ontdek de wereld, plekje voor plekje...

Naar huis

Inmiddels is het alweer 19 augustus en is het alweer 4 weken geleden dat we onze vakantie hebben afgesloten. Gezien het weer in Nederland smachten we alweer naar een paar lekkere warme dagen. En zoals het vaak gaat, het echte vakantiegevoel ontstaat pas na afloop van de vakantie. Dan ben je er net aan gewend om het vervolgens weer te moeten missen.

Uiteindelijk zijn we donderdagochtend de 21e juli gaan rijden. Het weer in Frankrijk zag er niet erg best uit, dus dan maar op huis aan. De reis ging zeer voorspoedig en de caravan bleef maar lekker achter ons aan rollen. Doelstelling was om Luxemburg danwel België te bereiken en dan de vrijdag het laatste stukje. Maar zoal altijd slaat dan het „ ik ben bijna thuis” dilemma toe. Het was pas 14.30 uur toen we al bij Luxemburg waren, dus toch maar doorrijden, onderweg een hapje eten, om vervolgens rond 22.00 uur in Harderwijk aan te komen.

Al met al een heerlijke vakantie gehad. Terugkijkend hebben wij nog veel mazzel gehad met het weer gezien de wisselvalligheid in Europa. Volgend jaar staat alvast in ding vast en dat is dat we in ieder geval nog een keer naar Begur in Spanje willen. Uiteraard weer met de caravan (tenminste als we dan een trekhaak hebben).

Integreren

Gezien het feit dat we en beetje op zoek zijn wat nou echte Hollanders zijn en welke gebruiken daar bij horen, zouden we nu enorm veel materiaal moeten hebben aangezien 95% van de camping uit Nederlandse bezoekers bestaat. Gek genoeg kost het nu juist moeite om de inspiratie te vinden om onszelf te integeren als echte Hollanders. Maar na een paar dagen zijn we weer een beetje gewend en begint de inspiratie weer te komen. Vandaag hadden we een fantastisch voorbeeld van hoe integratie nou moet. Naast alle Hollanders op deze camping hebben we nog 2 Belgische en een Deense bezoeker. Dan heb je toch al wel lef. Een van de 2 Belgische gasten staat vlak achter ons en als je niet zijn nummerbord zou kunnen zien, zou je zeggen dat het een echte Hollander is. Hij drinkt Heineken bier, leest de Telegraaf en geeft na het lezen van de Telegraaf het exemplaar aan zijn Nederlandse buurman. Zou het komen doordat de Belgen een identiteitscrisis hebben omdat ze geen regering meer hebben sinds een maandje of 14, of zou het een grensgeval zijn. Hoe dan ook, hem is het gelukt en ons (nog) niet.

Achter ons staat een klein toilethuisje waar mensen gedurende de dag gebruik van kunnen maken. Hierdoor hoeven ze niet zover te lopen naar het grote toiletgebouw. Een prachtplek om de gewoontes van echte Hollanders tijdens het verwerken van de grote boodschap eens te analyseren. Het klinkt gek, maar het geeft erg veel inspiratie. Zodra mensen in de gaten hebben dat je ze observeert, nou dan gaan ze rare dingen doen. De opzichtige megagrote wc-rol verdwijnt ineens achter de rug. Voordat de deur van het toilet wordt dichtgedaan, wordt nog even gekeken of je nog steeds kijkt. Zodra de wc-deur weer opengaat is het eerste wat ze doen... kijken of je nog steeds kijkt en dan maken ze zich ineens uit de voeten (zonder handen te wassen). Ik verdenk er zelfs al een geval van dat ze (dame midden 40) van plan was op dit toiletje te gaan neerdalen. Haar aankomstsnelheid was al sterk gedaald. Zodra ze in de gaten had dat ze werd geobserveerd gebeurde er iets. Ze ging ineens haar richting iets aanpassen, het beentempo ging omhoog en ze verdween richting de grote toiletten.

Afijn, vanmiddag nog heerlijk gefietst met Peter. Je kunt hier heerlijk fietsen. Mooie klimmetjes en mooie (overzichtelijke) afdalingen. Het weer is wat wisselvalliger de laatste dagen, vandaar dat we besloten hebben aanstaande vrijdag langzaam weer richting het Hollandse landschap af te dalen (of is het omhoog trekken?).

Nog wat wetenswaardigheden van de dag. Op de vraag van Floor aan Levi of hij meeging knutselen bij de animatie vanmorgen, was zijn logische antwoord: „Nee, want ik ben vrij!” Duidelijker wordt het niet. Vervolgens is hij vanmorgen gestoken door een wesp (die hier erg veel aanwezig zijn). Hij had het voor elkaar gekregen om zich in zijn oor te laten prikken. Zuig dat maar eens uit! Vanuit alle hoeken werden de hulpmiddelen aangeboden. Want met alle medische spulletjes kunnen we waarschijnlijk de eerste de beste operatiekamer van een klein ziekenhuis inrichten, maar een simpel zalfje, gelletje of uitzuigertje voor een wespensteek vormt geen onderdeel van onze standaard uitrusting.

Onze camping kent nogal wat hoogteverschil dus je moet af en toe de kuitspieren goed gebruiken. Maar dat schijnt voor de gemiddelde Nederlander een vrij grote opgave te zijn. Beneden aan de camping kun je brood halen ’s morgens, in het midden van de camping is de animatie en het avondvertier. Het is dat het vermakelijk is om te zien, maar triest genoeg hebben we ’s morgens een campingfile van auto’s naar beneden en ’s avonds een campingfile omhoog. Kan het nog erger.....? Ja, dat kan! Er zijn namelijk ook nog de nodige campinggasten die de auto gebruiken om de vaat te doen. U zei? Jawel, met de auto, vaat achterin, afwassen en afdrogen, schone vaat weer achterin en weer terug naar de plek. Denk nou niet dat het om megagrote afstanden gaat want vanaf onze plek zal het ca. 60 meter zijn. Onze buren (dus minstens een meter of 10 verder) gebruiken inderdaad de auto voor het doen de vaat.

Inmiddels heb ik internet aangeschaft, dus als het goed kunnen de stukjes weer gelezen worden. Wordt vervolgd!

Even een update

Zachtjes tikt de regen tegen de zolder ...ehhh caravanraam. Tijd dus om even een paar dagen in te halen. Internet moet nog aangelegd worden hier, dus het is even zoeken hoe we de stukjes kunnen uploaden. In het laatste stukje hadden we al melding gemaakt van het bezoekje aan de CAP (plaatselijke 1e hulp). Zodra de wond zou gaan infecteren moesten we weer terugkomen. Nou vrijdagmorgen was het al zover. Met het kundige oog van Annemarie en het minder kundige oog van ondergetekende was duidelijk te zien dat de wond er alles behalve rustig en schoon uitzag. Alhoewel de caravan klaar stond voor vertrek zijn we toch nog even naar de 1e hulp weer gegaan. Daar werd ons duidelijk gemaakt dat het goed was dat de wond de eerste dagen ging infecteren, daar was ook het zalfje voor. Door het infecteren zou het restant steentjes als vanzelf uit de voet wegrotten. Een wat andere aanpak, maar wie weet minstens zo effectief. Nadat we de kids weer bij Peter en Annemarie hebben opgehaald zijn we net voor 13.00 uur alsnog vertrokken uit Spanje. We hebben alvast besloten dat we volgend jaar zeker nog een keer naar Spanje (lees Begur) willen. De reis naar de Ardeche ging goed, wel erg veel wind wat goed te voelen was aan de caravan. ’s Avonds in bed voelde ik nog de caravan achter de auto bewegend op het ritme van de windvlagen. Tegen 18.30 uur waren we op onze plek van bestemming. Dit keer geen Harry en Barry om de caravan op zijn plaats te zetten. Maar als volleerd caravangangers hebben we dat zelf gedaan. Overigens Harry en Barry zijn de 2 weken geleden zo behulpzame ’knechten’ van de camping die zonder discussie alle caravans op hun plaats zetten. Gezien de drukte is die service schijnbaar niet meer nodig. Of de heren daadwerkelijk Harry en Barry heten weten we niet. Dit zijn de bijnamen die ze hebben ontvangen van Nicole, Peter....... en de rest.

Annemijn, Tim en Noah waren erg blij elkaar weer te zien en Floor(tje) en Levi konden elkaar weer in de armen sluiten (een romanschrijver zal ik waarschijnlijk wel nooit worden). Caravan op zijn plekkie, voortent geïnstalleerd, tijd voor ronde 2 van de vakantie. Met Hilde haar voet gaat het prima. Er zijn inderdaad inmiddels wat stukjes steen uitgerot en de wond begint er ook rustig uit te zien.

IMG_0772
De kids vermaken zich erg goed met elkaar en gisteren heb ik samen met Peter een mooie fietstocht gemaakt met mooie klimmetjes en lange afdalingen. Nu plenst het van de regen en we zijn blij dat we gisteren ook de voorzijde van de voortent er aan hebben gezet. Vandaag blijft het minder weer dus gaan we zo een uitstapje maken.

Het echtpaar (Levi en Floor moeten langzaam hun tol betalen voor de uitputtende vakantie -:)), lagen op de de terugweg van ons gezellige maar natte uitje heerlik te ronken in de auto.

IMG_0779 IMG_0775 IMG_0778
Wordt vervolgd!

Free Freddy

Voor diegene die de film Free Willy niet kennen allereerst een korte introductie. Willy is een Orca die aanspoelt en vervolgens verzorgd wordt door liefhebbende kinderen. Op een gegeven moment is Willy weer sterk genoeg en ontstaat het dramatische moment dat Willy weer vrijgelaten moet worden in de grote oceaan. Nou, vandaag zijn wij getuigen geweest van een moderne variant van deze film. De titel van het relaas van vandaag: Free Freddy. Freddy is geen orca (gelukkig niet zeg), maar een zeester. Een prachtig exemplaar, tijdens het snorkelen uit de zee gevist door Peter. Nadat de kinderen met hun handdoekjes rondom het emmertje met daarin Freddy erg veel liefde hebben uitgestraald kwam daar het moment dat Annemarie hard en meedogenloos tegen haar dochters vertelde dat de zeester niet als huisdier mee naar huis mocht. Dus vrijlaten was het devies. Met de nodige bedenkingen werd een plan uitgewerkt voor een vrijlatingsmissie van Freddy. Zo geschiedde. Alle kids en Annemarie en Hilde als bewakers van de tere zieltjes van de kinderen. Onderweg naar een geschikte plek tussen de rotsen waar Freddy weer zou kunnen genieten van zijn welverdiende vrijheid. Tot zover een prachtig verhaal. Maar een beetje film kent natuurlijk ook dramamomenten. Ook dit verhaal krijgt een dramatische wending(kje). Onderweg tijdens het overstappen tussen de rotsen gebeurde het. Hilde gleed uit en kwam met haar voet in het water tussen allerlei vage steentjes, schelpjes en zeer scherpe ondefinieerbare attributen. Plots kleurde de zee rood, dieprood (valt wel mee hoor, maar zo past het mooier in het verhaal). Hilde had haar voet gesneden aan iets vaags, dus onderweg naar de eerste hulp met Annemarie. Twee verpleegsters op weg naar de eerste hulp. De dame in dienst kreeg het al Spaans -:) benauwd en begon te trillen. Een open snee en daarin een aantal kleine steentjes verborgen die ze er niet uit kon krijgen. Er restte dus niks anders dan naar het ziekenhuis. Aldaar eerst even de financiën regelen om vervolgens geholpen te kunnen worden. De schade viel mee (in medisch en financieel opzicht). De restjes werden er uitgepeuterd en vervolgens werd de boel goed schoongespoten en verbonden. Na het betalen hebben we de lokale Farmacia nog met een bezoekje vereerd. Overigens kosten medicijnen hier geen drol. Een zak vol met medische spulletjes voor slechts € 13,60. Aansluitend weer terug naar de camping waar de overbuurtjes al weer terug waren samen met Noah en Levi. Vervolgens gezamenlijk friet en kip gegeten om vervolgens langzaam een einde te breien aan dit deel van de vakantie (ofwel inpakken en morgen wegwezen).

IMG_0751

O ja, vandaag zijn we ook nog in Pals geweest alwaar wij een vaatje Moscatel hebben aangeschaft. Een lokaal drankje (lekker!). Overal waar wij komen zijn er altijd mensen die ons proberen tot alcoholisten te bekeren. Dit keer lijkt de missie deels geslaagd. In Pals hebben we alle kids nog even gezamenlijk op de foto gezet.

IMG_0743

Peter, Annemarie, Ilse, Moniek en Linda, bedankt voor de gezelligheid en tot gauw!

Visvoer

Visvoer? Jawel visvoer. Vandaag heeft Noah de vissen eten gegeven. Op zich niks bijzonders, dat doet hij thuis wel vaker. Nee, vandaag heeft hij delen van zijn lichaam ter beschikking gesteld aan de lokale visstand. Oftewel, Noah heeft zijn tere voetjes blootgesteld aan Dr. Fish. Voor diegenen die nog geen benul hebben wie of wat Dr. Fish is, even een korte toelichting. Naast het feit dat Dr. Fish 1 van de sponsoren van de wielerclub is is Dr. Fish een soort van therapie waarbij je lichaam (of een deel van je lichaam) in een bad vol visjes gaat. Deze visjes houden erg van dode huidcellen en dood weefsel en eten en masse je lichaam helemaal schoon. In Begur is een zaakje waar je dit a la minute kunt ondergaan en Noah was gelijk verkocht. Zijn voeten hebben de laatste dagen aardig te lijden gehad en dus goed om eens uit te proberen. Noah was erg enthousiast en wil graag in Harderwijk dit vaker doen. (Dr. Fish is een onderdeel van de Zwaluwhoeve red.). Na de behandeling had hij lekkere zachte voetjes en een snee onder aan zijn voet was echt helemaal schoon gevreten. Noah was een relatief jonge bezoeker van dit etablissement, zodat hij gelijk is vastgelegd voor de Facebook-pagina van deze club.

IMG_0730 IMG_0731

Levi is ook weer bij de tijd, want sinds vanmorgen is hij de trotse bezitter van .... een echt horloge. Op de markt gespot en nu is hij pas een echte grote vent. Dat dingetje thuis is namelijk voor babies want die doet het niet echt. Nog maar 1 dag in Spanje. We hadden nog wel een dag of 2 a 3 willen blijven, maar goed we hebben er ook veel zin in om naar Frankrijk af te reizen. Wordt weer effe wennen met de sleurhut achter de auto. Morgen langzaam wat spulletjes in gaan pakken en hopen dat de weersvoorspellingen een beetje meevallen zodat we de boel droog in kunnen pakken. Ik ga nu gauw deel 1 van Stieg Larsson uitlezen, errug spannend. Wordt vervolgd!

WiFiNi

De afgelopen dagen zijn we digitaal van de bewoonde wereld afgesneden. De WiFi doet het Ni(et). Dus het is een beetje onduidelijk wanneer dit bericht op de website zal verschijnen. Maar goed, dat ons digitale leven even stil staat betekent natuurlijk niet dat we niks beleefd hebben de afgelopen dagen. Naarmate je wat langer rondloopt in een land of omgeving zijn er een paar dingen die je op gaan vallen. Daar hebben we vandaag een paar voorbeelden van. Allereerst heerst er hier verborgen armoede onder de rijken. In dit deel van Spanje (Catalonië) is er behoorlijk veel rijkdom aanwezig. Dit is ook te zien aan de huizen (kastelen!) en aan de auto’s. Buiten Monaco heb ik zelden zoveel Porsches, LandRovers en andere dure bakken gezien. Maar die rijkdom gaat gepaard met een bijna onzichtbare armoede en dat heeft te maken met vuilnis. Klaarblijkelijk betaal je hier voor de hoeveelheid afval die je aanbiedt aan de afvalverwerker. Dus hoe meer afval, hoe meer kosten. Op zich een prima regeling en zou heel goed kunnen werken. Ware het niet dat het voor mensen aanlokkelijk wordt om hun afval op een andere wijze te doen verdwijnen. Daarop is geanticipeerd door vrij stevige boetes voor het afvaldumpen. Nu is het zo dat de meeste openbare gelegenheden ook vuilnis hebben en op gezette tijden hun containers ook aan de weg moeten zetten. Niet geheel toevallig komen er zodra de containers aan de openbare weg staan mensen op af waar de auto open gaat en er vervolgens een aantal zakken met afval verschijnen. Zonder scrupules verdwijnen deze zakken in de vuilcontainer van de openbare gelegenheden. Dat zal overal toch wel voorkomen hoor ik zeggen. Ja, echter de keren dat ik getuige was (tijdens het fietsen) van deze illegale afvalstortingen, betrof het mensen in een Porsche, in een RangeRover en in een Audi A8. De noveau riche dus. Schijnbaar is dat een manier om rijk te worden (of rijk te blijven).

Een 2e opvallend fenomeen betreft jonge moeders met hele kleine baby’s. In Nederland hebben we allerlei regelingen en rechten bedwongen voor moeders die hun kinderen borstvoeding wille geven. Een belangrijk onderdeel daarvan is dat de privacy van de moeder (lees de borst van) gewaarborgd wordt. In Spanje hebben ze dat wat pragmatischer opgelost. Jonge moeders lopen gewoon in de winkelstraat met de kleine op arm, een borst ontbloot alwaar het jonge spruitje tierig aan ligt te sabbelen. Briljant. Niemand kijkt op of om (behalve kaaskoppen zoals ondergetekende). Het lijkt een alledaags tafereel te zijn. Nou gebied de eerlijkheid mij te zeggen dat de keren dat ik dit gezien heb, het mooie Spaanse schonen betrof. De minder mooie Spaanse varianten heb ik niet gezien (of dat met mijn selectieve blik te maken heeft of dat deze vorm van borstvoeding slechts aan de schonen der Spaanse aarde is toegekend weet ik niet).

Afgelopen maandag zijn we naar het dorpsstrandje geweest. Dit keer stond het rotsspringen centraal. Noah, die vorig jaar een keer of 100 van de rots was afgesprongen, moest eerst weer ff wennen en het kostte hem moeite om weer te springen. Samen met pa is de angst weer overwonnen en daarna ging het gelukkig weer als vanouds. Pa heeft een mooie zweefduik gemaakt welke digitaal is vastgelegd op bijgaand filmpje.


Vervolgens zijn we op krabbejacht gegaan en hebben enkele mooi exemplaren gevonden die de meiden van de overburen tot grote hoogte deden ....... schreeuwen. Op uitdrukkelijk verzoek van Linda zjjn de krabbetjes na verloop van tijd weer aan de zee toevertrouwd.

Gisteren was een wat mindere dag en zijn we naar Girona geweest. Een aparte stad. De buitenwijken zien er niet bepaald uitnodigend uit, maar zodra je het centrum nadert ontstaat er een heel ander beeld. Een beeld waarbij de kathedraal onmiskenbaar centraal staat. De kathedraal staat uiteraard boven op de stad en vanuit alle hoeken van de stad leiden er ontelbaar veel trappen en trapjes naar de kathedraal. Voor de zoekende dus niet echt moeilijk om bij de tempel van het geloof uit te komen. Sterker nog, het is bijna onmogelijk om er niet uit te komen.

IMG_0696

IMG_0697IMG_0700IMG_0723

Voor de liefhebbers hebben we nog een prijsvraag. De volgende foto’s betreffen detailopnames. Waarvan zijn dit detailopnames. Oplossingen graag sturen aan het bekende mailadres. Over de uitkomst wordt uiteraard niet gediscussieerd en de prijs is een lekkere Spaanse rose.

IMG_0699IMG_0706IMG_0707IMG_0709

Tot slot hebben we vannacht een onrustig nachtje beleefd. Het begon te waaien, te regenen en een stevig pak onweer. Jawel, de oude tijden herleefden en opeens kreeg Noah in de gaten dat de bomen hier erg sterke gelijkenis vertonen met de bomen in Italië. De mannen hebben zich vannacht gesplitst. Noah bij moeders in bed en Levi bij pa. Afwachten wat er ging gebeuren om vervolgens toch weer lekker (hand in hand) in slaap te vallen. Alweer de op een na laatste dag hier in Spanje, dus we hopen nog wat van het mooie weer te mogen genieten om vervolgens richting de Ardeche af te reizen. Nu eerst een lekker bakje koffie. Wordt vervolgd!

Un Poc de Tot

Hier wederom een episode van onze avonturen in het warme en sfeervolle Spaanse Begur. Vandaag (en gisteren) weer genoeg meegemaakt voor wat leuke anekdotes, vragen of constateringen. Van alles een beetje dus! Zo zijn we vanmorgen naar een markt geweest in Sant Feliu de Guixols. Een leuk havendorpje ongeveer een half uur van Begur. Op jacht naar een voetbalbroekje van Barcelona. Op zich al een hele kunst want het spul wordt alleen in setjes verkocht. Maar de volhouder wint, want na het 943e kraampje met voetbalshirts (en broeken dus), is Noah er in geslaagd een bijpassende broek bij zijn Messi-shirt te bemachtigen. Het is nu net echt een Spanjaard, want in deze regio maakt het niet uit of je 1 jaar oud bent of 81 jaar, je loopt in een Barcelona-shirt. Ben overigens wel erg benieuwd wat er zou gebeuren als je hier gaat rondlopen met een Real-shirt. Levi heeft ook een zoektocht met goed gevolg kunnen afsluiten. Hij is de trotse bezitter geworden van Buzz Lightyear. Een action hero van de bovenste rangorde. Voor wie niet erg op de hoogte is van de Disney films. Buzz is de stoere futuristische astronaut annex action hero uit Toy Story.

En ook Hilde kijkt met een goed gevoel terug op ons bezoekje aan de markt, want we hebben een pleintje gevonden en een lekker bakje koffie gedronken. Overigens was een pleintje vinden niet echt moeilijk, want de Spanjaarden toveren elke straat gewoon om tot een pleintje.

IMG_0654

Een grappig en opvallend iets vanmorgen (zondag) is dat er erg veel jonge Spaanse mannen rondreden in luxe auto’s met naast zich...... hun moeder!? tenminste ik hoop voor ze dat het hun moeder was, maar daar ga ik gemakshalve even van uit. Noah heeft zich nog even verlekkerd aan de uitgestalde lekkernijen in de plaatselijke visafslag, waarbij de bewegende kreeft toch wel een openbaring was. Ondergetekende is er weer in geslaagd een nieuw paar slippers te bemachtigen, nadat gisteren mijn oude setje zwaar versleten naar de slippershemel zijn afgereisd.

IMG_0658

Vanmiddag lekker lui in het zwembad geweest. Noah met de meiden van de overbuurtjes op stap in het zwembad en Levi met pa bij het kinderbad (en duikbril). Het duurt niet lang meer en dan kan Levi ook snorkelen. Sterker nog, het zou me niets verbazen als Levi eerder kan snorkelen dan dat hij kan zwemmen. We gaan het zien. Aan het einde van de middag begonnen de meeste weekendgasten (lees de Spanjaarden) de auto’s langzaam weer in te pakken, terwijl wij (en de overbuurtjes) zich gereed gingen maken voor een avondje uit eten. Voor deze speciale gelegenheid werden vele jurkjes (en tasjes) uit de kast getrokken en vertrokken we richting 250 meter verderop. Daar was een restaurant waar we door de eigenaar in een supermarkt op gewezen waren. De eigenaar, een moderne hippie uit Nederland, die naar het blijkt al wat jaartjes in Spanje eigenaar is van een restaurant. Eerst in het dorp en nu boven op de berg. Een leuke sfeer en van Moniek (de middelste dochter van de overbuurtjes) geleerd dat je onderscheid kunt maken in een voor-voorafje, een hoofd-voorafje en een na-voorafje. De kids vermaakten zich prima en de volwassenen uiteraard weer aan de sangria (welke overigens nog wel even gemaakt moest worden). Het eten was goed, niet veel en naar achteraf bleek vrij stevig aan de prijs. Maar dat wordt wel weer terugverdiend aangezien we inmiddels als propper zijn aangenomen bij dit restaurant. Voor diegene die zich afvragen wat een propper is? Een propper is zo een figuur die met een stapel kaartjes (flyers) iedereen naar binnen probeert te lullen. Van de vrouw des huizes hebben we een stapel flyers meegekregen met het vriendelijke verzoek deze onder onze campinggenoten te verspreiden. Ze hadden namelijk een niet al te best voorseizoen gehad. Eerlijk gezegd verwacht ik niet dat ze een behoorlijk hoofdseizoen, danwel naseizoen gaan hebben. Met name door de stevige prijs vallen ze behoorlijk buiten de boot gezien de vrij uitgebreide concurrentie in de omgeving. Maar de avond was erg gezellig!

IMG_0659
Oh ja, zou ik bijna vergeten te vermelden dat ik gisteren als een echte Hollander met de fiets op stap ben gegaan richting Palamos. Echter te laat vertrokken en daarom toch echt veel te warm om leuk te fietsen, was ik met een uur weer terug. Morgen is het de bedoeling om vroeg weg te gaan en een mooi tochtje te maken en voor de warmte weer terug te zijn.

Onze zeeegel ligt nog steeds weg te rotten in de brandende zon en de mieren doen niet hard genoeg hun best om het overtollige zeeegel-afval op te eten. Dat duurt dus nog een paar dagen. Onder invloed van dit treurige schouwspel begint Levi het toch wel heel zielig te vinden voor die zeeegel en is eigenlijk van mening dat we hem terug moeten zetten. Tja....... leg het maar uit.

Tot zover Un Poc de Tot, oftewel: Van alles een beetje. Niet geheel toevallig ook de naam van het restaurant waar we vanavond gegeten hebben. Ben benieuwd of ze volgend jaar nog bestaan, want gezien de algehele tevredenheid bij de vanderfeentjes, schat ik de kans vrij groot in dat we hier volgend jaar nog wel eens heen gaan. Wordt vervolgd!


IMG_0664

Oh, en voor een stel jonge lui dat zich ieder afzonderlijk had voorgenomen niet met de ander te gaan spelen gedurende de vakantie, doet dit plaatje toch echt iets anders vermoeden. Waarschijnlijk zal het hardnekkig ontkend worden na volgende week, maar gelukkig is het inmiddels digitaal gearchiveerd.

Het Nederlandse lied en huisdiertjes

Vandaag weer een hoop ontdekt over het echte Hollanderschap. Een heerlijke dag gehad met veel zon en een lekker briesje. We hebben een mooi strand opgezocht bij Palamos (Platja de Castell) en aldaar hebben wij ontdekt dat tegen de tijd dat de locals (lees Spanjaarden) aan siësta beginnen te denken de Hollanders (en de Engelsen) massaal het strand oplopen.

Ook hebben we vandaag Noah en Levi bijgeschoold in het Hollandse levenslied. Zo hebben we uit volle borst meegezongen met „Even aan mijn moeder vragen” van Bloem, „Annabel” van Hans de Booij en niet te vergeten, „Heb je even voor mij” van Frans Bauer. Met name Annabel doet het goed bij Levi en Even aan mijn moeder vragen is toch wel de favoriet van Noah.

Maar goed een prachtige dag dus. Levi heeft zich uitstekend vermaakt. Eigenlijk moeten we niet Levi zeggen maar little mr. Bean, want Levi (eh sorry little mr. Bean) heeft vandaag veel opzien gebaard op het strand met zijn mr. Bean auto.

IMG_0626 IMG_0633 IMG_0632

Noah heeft veel gelezen, gezwommen en gesnorkeld. Oh, en Noah heeft met pa een wandeltocht gemaakt naar een kleine baai waar we vervolgens samen naar beneden zijn geklommen. Best gevaarlijk en spannend, maar een verbluffend mooi uitzicht. Wat de heren ook belangrijk vonden is om allebei een eigen huisdiertje te hebben (is dat eigenlijk ook typisch Hollands?). Bij Noah is de keus gevallen op een heuse zeeegel (een wat? Een zee-egel). Momenteel wordt de zee-egel smakelijk geconsumeerd door een bataljon mieren. Met een dag of 3 houden we als het goed is alleen het karkas over. Levi heeft zijn oog laten vallen op een draak. De draak is zooooo oud dat hij versteend is. Jawel, Levi heeft een steen als huisdier. Daar heeft hij zonder dollen bijna 3 uur mee gespeeld. Een steen?!

IMG_0640 IMG_0649 IMG_0644
Weer op de camping aangekomen hebben we weer wat weetjes verzameld over den echte Ollander. Tegen de tijd dat wij ons eens gaan douchen, dan staat den echte Ollander namelijk reeds af te wassen (en da’s niet van het middagmaal, hè). Oh, en vanmiddag hebben wij ook ontdekt dat rond het middaguur er maar heel weinig fietsers en hardlopers actief zijn. En diegene die je tegenkomt....jawel dat zijn Hollanders (en meestal ook niet de best getrainde). De analytische ik vraagt zichzelf af hoe vaak dit tot hartinfarcten etc. leidt, maar dat ter zijde.

Het avondmaal bestond uit pannenkoeken. En deze waren bereid op een skottel. Hoe Hollands wil je hebben. We zijn al aardig aan het integreren. Over integreren gesproken. Gisteren zijn wij naar een marktje geweest in L’Estartit. Op zich niks spannends, maar er lopen daar wel heeeel erg veel Nederlanders rond. Maar dit jaar viel mij ook op dat er veel Medelanders rondliepen. Turkse en Marokkaanse gezinnen, vloeiend Nederlands sprekend op een markt in Spanje midden in de zomervakantie. Wederom, hoe Hollands wil je het hebben? Dan vraag ik me toch echt af wie bedacht heeft dat de multiculturele samenleving failliet is verklaard door de Nederlandse regering. Ik zou zeggen de multiculturele samenleving is geslaagd, met vlag en wimpel.

Afijn, morgen staat er weer een fietstocht op het programma en naar verwachting zal dat weer leuke, mooie of ontroerende verhalen opleveren. Wordt vervolgd dus!

IMG_0635

Schoolzwemmen

Vandaag stond in het teken van schoolzwemmen. Schoolzwemmen? Jazeker schoolzwemmen. Het is inderdaad vakantie en of schoolzwemmen echt Hollands is weet ik niet, maar vandaag toch echt met een school gezwommen. Om er geen al te groot raadsel van te maken, we hebben gesnorkeld. Noah heeft vanmorgen zwemvliezen gekregen voor zijn rapport en pa en ma hebben samen een compleet snorkelsetje gehaald. Dus vanmiddag een prachtige snorkelplek uitgekozen, met de prachtige naam Aiquablava. Een kleine baai, slechts enkele minuten vanaf de camping en vanwege de door rotspartijen omarmde baai is er nauwelijks stroming en dus.... inderdaad kraakhelder water. Dus een waar snorkelplekkie. We hebben erg veel verschillende vissen, krabben, zeesterren en zee-egels gezien. Vissoorten die ik niet thuis kan brengen, maar die in grote groepen bij elkaar zwommen (jawel schoolzwemmen). Het mooie was dat als je je rustig gedroeg je midden in zo school vissen mee kon zwemmen. Ik vroeg me op een gegeven moment af of ik nou die vissen aan het bewonderen was, of zij mij? Mooie ervaring. Hilde is later ook op stap geweest met de snorkel en heeft ook van alles gezien (en ze vond het niet eens eng dit keer). Noah heeft vooral veel krabben gezien en heeft zeer uitgebreid geoefend met zin zemvliezen. Levi heeft zich vermaakt met zijn eigen duikbril, zijn waterpistool en heeft zelfs geoefend met het duiken met een snorkel.

IMG_0622
Vanmorgen ben ik op stap geweest voor een ritje op de racefiets. Eerst maar een mooie route die ik nog van vorig jaar kende. Bijna hetzelfde, met dien verschil dat de startplek (Begur) anders is. En met anders bedoel ik ook anders, want het laatste stukje terug is een vreselijke puist die je nog even moet overwinnen. Toch al gauw een puist met tegen de 20% stijgingspercentage. Onderweg veel door enorme fruitgaarden heen gefietst en prachtige kleine dorpjes met fantastische namen als San Julia de Boala (spreek uit: zan goelia the boala). Daar valt weer op hoe rijk de omgeving is. Zo een klein stadje waar normaliter nauwelijks toeristen verschijnen ziet er helemaal tiptop uit. Alle huisjes zijn in prachtige staat en onderstaand een foto van 1 van de prachtige smalle straatjes.

IMG_0621

Vanavond met de skottel heerlijk zalm en wormen klaargemaakt. De zalm was een idee van Hilde, lekker in alu-folie met lokale kruiden en een beetje citroen. Heerlijk! De wormen waren een idee van Noah. Heerlijk krokant gebakken. Daarbij nog lekkere gebakken aardappeltjes en een heerlijke salade met tomaten waar tenminste echte smaak aan zit (wat een verschil, de tomaten hier zijn gewoon zoet). Overigens voor wie zich af begint te vragen of wij op een proteïnerijk wormendieet zijn overgestapt, dat valt wel mee. Het is Levi die garnalen (want dat waren het) als wormen heeft benoemd.

We have arrived

We zijn er! We hebben een hele goede reis gehad. Verdeeld over 3 dagen, maar per dag niet meer dan 6 uur in de auto. Daardoor hebben we vanaf dag 1 het gevoel dat we al echt op vakantie zijn. Hebben al die caravanfreaks dan toch gelijk dat je anders (lees relaxter) op vakantie gaat met een caravan? Het is me in ieder geval reuze meegevallen. Met uitzondering van vanmorgen waar we tussen een stuk of 50-60 vrachtwagens in reden die elk hun best deden om een andere vrachtwagen in te halen met 0,01 km/uur verschil. Gisteren op de tussenstop op onze volgende camping (klinkt wat complex), moesten we beneden de caravan al ontkoppelen en kwamen ze met een fourwheel drive de caravan ophalen, om deze vervolgens vakkundig op zijn plek te zetten. Nicole, Peter en de rest..... trakteerden ons op een koel drankje en een lekker hapje bij hun immense (en mooie) caravan. Levi en Floor en Noah met Tim en Annemijn vermaakten zich in het zwembad. In de avond gezamenlijk een campinguitje, samen uit eten in het campingrestaurant. Erg gezellig en bovendien goed voor mijn verdere transformatie tot echte Hollander. Midden tussen de lallende, zongebruinde en met tattoo’s versierde Hollanders heb ik weer wat geleerd over de kernkwaliteiten van den echte Ollanders. Allereerst maak je een entree waarbij je reeds van verre je aankomst aankondigt. Zoiets van (op luidruchtige toon): „hé Kees ben jij er ook weer vanavond?” Vervolgens ga je op het gereserveerde plekje zitten. Gereserveerd voor jou uiteraard want tenslotte kom je er elke avond. De bediening staat binnen een tel voor je neus om je op je wenken te bedienen. Daarbij vraag ik me overigens af of ze dat doen om je op je wenken te bedienen, of om je zo snel mogelijk weer tot ziens te kunnen zeggen. Feit is dat wij al een 20 minuten zaten te wachten op de kaart toen de echte Hollanders hun hoofdmaal reeds voorgeschoteld kregen. Een 2e leerpuntje is dat je vooral heel overdreven „dik” moet doen met het campingpersoneel. Je kent ze tenslotte bij naam en dus mag je je (luidruchtig) joviaal gedragen. Een 3e punt is dat je gedurende het nuttigen van je hoofdmaal Kees (die je reeds eerder begroet had) even laat weten wat jij vanavond op je bord hebt liggen. Uiteraard zit Kees aan de andere kant van het terras, dus iedereen weet wat jij op je bord hebt liggen.

IMG_0615
Nuttige avond dus. Ben een hoop wijzer geworden en het zou maar zo kunnen zijn dat mijn zoektocht naar het echte Hollanders-schap een centraal thema wordt deze vakantie. De camping in Spanje waar we staan geeft iets minder leerstof ben ik bang, want er zijn hier weliswaar Nederlanders, maar gelukkig ook andere nationaliteiten. We hebben een prachtplek en binnen het uur hadden we onze spulletjes (nou ja, die van onze ouders) uitgepakt. We zitten heerlijk voor de caravan. Vanavond en vannacht hopelijk een lange nacht maken en morgen eens even op ontdekkingstocht. Wordt vervolgd!

IMG_0618

Echte Hollanders

Een echte man staat voor zijn principes! Nou daar gaat mijn mannelijkheid. Ik heb vandaag al mijn principes overboord gegooid. Zo heb ik mijzelf plechtig beloofd nooit met een sleurhut op vakantie te gaan, vooral niet op zaterdag te gaan rijden als al die Hollanders gaan, en last but not least, ik zou nooit en te nimmer in Luxemburg gaan tanken. Jaja, je raadt het al, vandaag heb ik mijn laatste 3 principes volledig overboord gegooid. Op zaterdag weg, met een sleurhut en ook nog tanken in Luxemburg. Hollandser wordt het niet toch? Het enige wat nog ontbreekt is die mud aardappels. Misschien moet ik mijn beeld een beetje bijstellen want het was vandaag een superreisdag. Weinig verkeer, lekker weer, tanken in Luxemburg binnen 5 minuten en we zijn een behoorlijk stuk opgeschoten. En het leukste van alles is dat ik er nog van genoten heb ook. Maar ja wat wil je ook. Met zoveel liefde op vakantie. Lieve ouders omdat je hun auto mag lenen, lieve schoonouders omdat je hun caravan mag lenen, een lieve vrouw omdat ze ouderwets genavigeerd heeft en lieve kinderen omdat ze zich keurig gedragen hebben. Topdag dus!

IMG_0603 IMG_0611
Nu iets voorbij Nancy op een doortrekcamping (ja, wie verzint zo een naam). Naast de Moezel, prachtig rustig water zodat de grens tussen water- en landlijn nauwelijks zichtbaar is.
Wordt vervolgd!